Esta semana, parada no galpón de Breogán

Como di Zero Vacas, "ás veces dá a impresión de que a política galega é un asunto tan serio que tan só uns cantos escollidos poden falar dela. O ton debe ser grave, ben argumentado e serio, e é que a política non che é cousa de risa. ¿Como vai falar a xente en serio sobre política se antes non se pode rir un pouco dela?"

Corren tempos grises de homes grises. Por iso se fai difícil crer que a retranca se esvaeza agora que é tan necesaria para colorear a insulsa -pero indixesta- sopa de actualidade diaria. Menos mal que quedan batallóns que se negan á rendición, tamén no blogomillo. Aí tedes Galpón de Breogán, que se presentaba hai algunhas semaniñas co seguinte manifesto

Os autores desta web cremos, sinceramente, que os nosos políticos, culturetas e deportistas son tanto ou máis patéticos que os de todo o mundo, así ben merecen ser branco dunha parodia. Non obstante, dende o terrible rapto dos galenecos perdimos xa toda esperanza de que alguén vaia acometer tan necesario labor, así que, fieis o espírito dos tempos, decidimos facelo nós mesmos. Aquí falarase de todo un pouco, de luns a venres e sen nada que se pareza a unha liña editorial. Por iso somos un galpón, un caixón de sastre, porque o único que os cinco pais desta criatura temos en común é a irreverencia e as ganas de falar do que pasa entre o Padornelo, a Raia Seca, o Atlántico e o Cantábrico. Disfruten deste vicioso cabaret.

Eu engancheime a eles coa retransmisión da sit-com que Tou, Quin e Fei representaron hai unhas semanas en Monte Pío-Pío. O humor éche o que ten, non só é necesario, senón tremendamente adictivo.