Gracias, Raios Infravermellos

En serio, este paréceme o mellor invento que vin en moito tempo. No meu entorno familiar e de amigos son coñecidos os meus riles con complexo de maracas. Dende hai algúns anos, cunha periodicidade que vai dos 12 ós 18 meses, a un deles (van alternando) dáselle por producir unha pedra o suficientemente pequena para que non poidan rompela con ultrasonidas e o suficientemente grande para que os meus uréteres parezan a entrada a Santiago un luns pola mañá. Se en vez de riles tivese ostras e en vez de pedras produciran perlas, aínda tería algún motivo para levar a dor con algo de satisfación. Como non é así, só me queda joderme.

Cada vez que ocorre isto, empezo a frecuentar as urxencias do Hospital Clínico na busca de algo de droja no colacao, e dicir, nolotiles, buscapinas e diazepam en vea, que é o único que pode aliviar o volume das miñas blasfemias. Claro que entre o diámetro ridículo das miñas veas, a súa querencia polas flebites, e as legañas das enfermeiras, acabo a tempada de pedras con brazos de yonkis. Na última crise acabei con 8 moratóns (un par deles solapábanse) que non daban moi boa imaxe na redacción.

Despois desta disertación egocéntrica, volvo ó fío: isto paréceme o mellor invento que vin en moito tempo. O dispositivo proxecta luces cercanas ós raios infravermellos que permite visualizar as veas sen importar idade, tono de pel do pacente ou pésima herencia xenética en cuestión de tuberías. As enfermeiras xa non poderán usar a socorrida excusa de "es q las tienes tan pequeñas [las venas] que no te las veo".

Tamén ten outras aplicacións como axudar no tratamento non invasivo de varices, así que supoño que como sempre, se popularizarán antes nas Corporacións Dermoestéticas que nos centros da Seguridade Social.




Vía: No puedo creer que lo hayan inventado.